🖱 1. Geri Al Tuşunun Masumiyetine Dair
Bilgisayarda bir hata yaptığında, Ctrl+Z basarsın, pıt diye silinir.
Sanki hiç olmamış gibi.
Ama hayat öyle mi?
Bir kere yanlış mesajı gönderdiysen, WhatsApp “mesajı herkesten sil” dese bile, karşı taraf ekran görüntüsünü çoktan almıştır.
İşte hayatın undo() fonksiyonu yok. Daha doğrusu, exception fırlatıyor:
try:
hayat.hata_yap()
except:
print("Ctrl+Z not implemented")
🔄 2. Rollback Yok, Sadece Commit
Veritabanında bile bir “rollback” vardır. Yanlış işlemi geri sarabilirsin.
Ama hayatta transaction logları hiç bu kadar cömert değil.
Bir cümleyi söyledin mi? Commit edildi.
Birini kırdın mı? Commit edildi.
Bir sınavda yanlış şıkkı işaretledin mi? O commit, ÖSYM’de immutable.
Ve ne yazık ki hayatta “truncate table mistakes” diye bir şey yok.
☕ 3. Kahveyle Ctrl+Z Arasında Gizli Bir Bağlantı
Bir developer için kahve aslında soft reset.
Sabah kalkarsın, önce bug gibi hissedersin, sonra kahve içer ve “Undo insomnia” dersin.
Ama kahve bile geçmişi geri almaz.
Sadece gelecekte daha az hata yapmanı sağlar.
Bir nevi git stash gibidir: Hatalar durur ama kafanın ön yüzünden saklanır.
🤦 4. Hatalardan Ders Çıkarmak mı, Exception Loglamak mı?
Hata yaptığında Ctrl+Z yok ama logging var.
Hayat sana log tutturur: kalbinde, aklında, bazen midenin tam ortasında.
O logları okumayı bilirsen, bugfix release gelir.
Ama logları görmezden gelirsen… infinite loop of mistakes.
SELECT * FROM hayat_hatalari
WHERE ders_alindi = 0;
🌌 5. Peki Çözüm Ne?
Ctrl+Z’si olmayan bir dünyada çözüm tek:
- Daha dikkatli commit at.
- Gereksiz dosyaları (toxik insanlar) sil.
- Ve bazen, hatalarınla barışmayı öğren.
Çünkü belki de hayatın güzelliği tam da burada:Undo yok ama redo her zaman var.
💬Ctrl+Z olsaydı, belki de hiçbirimiz büyümezdik.
Çünkü en değerli kod parçalarını, çoğu zaman bug’lardan öğrendik.
Hayat hata verince, biz yeniden compile ettik.
O yüzden, Ctrl+Z olmamasına üzülme…
Belki de gerçek gelişim, try-except bloklarının içinde gizlidir.
😼⬛
